DEATH STRANDING

Yani şu yazıya kaç haftadır, nasıl başlarım neler söylerim diye düşünüyorum. Oyunu oynadığımdan beri oynadığım hiçbir yeni oyundan bu kadar zevk alamadım. 2015 sonrası dönemde çıkan oyunlarla önceki kadar güçlü bir tutku duyamamıştım. Evet çok güzel oyunlar oynadık. Red Dead Redemption 2'sinden, God of War'ından vs çok güzel ve kalite anlamında çok yüksek oyunlar da çıkmasına rağmen hiçbiri bana Death Stranding'in hissetirdiği bağlılığı ve ya tutkuyu hissettirmedi. O yüzden çoğu yerini öveceğim bir inceleme olacak bu.

HİKAYE

Death Stranding, klasik bir hikayeden çok fazlası değil aslında, sadece hikayeyi oynanışa dayatması, hikayenin ana motivasyon kaynağı haline gelmesi ve oyuncuyu sürekli şahane görselliği ve usta eseri çekimleri, diyalogları olan ara sahnelere bırakması ile tamamen anlatmak istediği hikayeyi anlatan bir düzen var hikayede.
Kurgusu, anlatım dili, anlatısı güzel altmetini sade ama içten olan bir oyun Death Stranding. Tabii Kojima'nın burda tek bir farkı daha var. Kojima bu güzel hikayenin altına birde çok güzel bir lore yatırmış. Eğer oyunlarda "not, görüşme" tarzı şeyleri okumayı seviyor ve küçük "çip, kaset" gibi şeyleri toplamayı seviyorsanız. Lore aşırı derinleşiyor. Karakterler hikaye içinde de episode episode anlatılarak her karakterin hikayesi başlangıç, gelişme ve sonuca sahip ki buda muazzam bir iş. Ve bu gelişme sonuç gibi kısımlar hiç de yavana atılmayacak şekilde yazılmış. Karakterler arası bir iki diyalog "cringe" denilecek safaya gelse de hikayenin uzunluğu ve temposu sebebiyle bu diyaloglara çok da dikkat etmiyorsunuz.
Gelgelelim oyunumuzun hikayedeki kötü karakterlerine, sırf oyuncusundan dolayı bu zamana kadar gördüğüm tüm incelemeler de "Mads Mikkelsen çok arka planda kalmış" lafını duydum, ettim. Oyunu ilk oynamaya başladığımda aynısını düşünüyordum fakat, oyun Cliff, Higgs, Sam ve Amelie olay örgüsünü o kadar kendine has ve güzel bağlıyor ki, bunu güzel bir müzik ve sinematografi ile birleştirince ortada arka planda kalmış hiçbir karakter olmuyor. Cliff (Mads) oyunda Sam'le beraber aslında tek ana karakter. Ekran süresi az olsa da en nitelikli anlatılardan birine sahip fakat hiç kimse oyunun Lore'unu okumuyor. Aslında okumasa bile Deadman olayları çok güzel size interface'den anlatıyor. BB'de aynı konuda yine Deadman'in interface'den size çoğu şeyi anlattığına sahip olacaksınız ama görüşmelere girerseniz daha çoğuna erişeceksiniz.

Neyse hikaye konusunda sadede gelecek olursak, Hikaye klişeler ile dolu olmasına rağmen hiç sırıtmayan sunum, anlatı, karakter işlenişi, hikaye işlenişi ve bunların hepsini güzel lore ve atmosfer müzik ile destekleyip birde ana motivasyon haline getirince size cidden bir mükemmellik sunmuş oluyor. Hikayesini ayakta alkışladığım nadir oyunlardan. Kojima ve diğer yazarların ellerine sağlık. Harika bir Amerika klişesinden ve harika bir bağ insalık klişesinden anca böyle güzellikte bir iş çıkarılabilirdi.
Yine de eklemek istiyorum oyunun sonu benim oyun dünyasında Max Payne 2'den sonra ciddi anlamda ağladığım ilk oyun sonu oldu. Bu duygu aktarımı konusundaki başarıları da azımsanacak gibi değil.

SİNEMATOGRAFİ, ATMOSFER VE OYUNCULUKLAR

Sinematografi olarak bu oyunun eline su dökebilecek kalite anlamında geçebilecek çok az oyun vardır ara sahnelerdeki kullanılan çekim teknikleri, müzikler, oyunun renk paleti, mekan dizaynları vs hepsi mükemmel. Tek kelimeyle sinematografi anlamında muazzam bir iş çıkarılmış. Zaten o kadar çok böyle muazzam sahne var ki screenshot almaktan yorulduğumu hatırlıyorum. Cidden aşırı "epik" denebilecek düzeyde sinematografiye sahip sahneler var inanılmaz bir ustalık işi bu konuda, ara sahneler olarak hele hele oyunun üstünde durulduğu çok belli oluyor.
Atmosfer oyunun belkide sizi hikayeden sonra en çok iten etmen, sadece normal bir kargoyu götürürken giren tek bir müzik ile size Death Stranding evreninde ki yalnızlığınızı ve bağlarınızı hatırlatan sizi duygudan duyguya sokan bir atmosfere sahip müzik hakim değilken bile Death Stranding evreninde kargo taşımak atmosfer sayesinde hiç de bir işkence gibi hissettirmiyor (tabii hissettirmesinin bir sürü sebebi var, bu da onlardan biri sadece)
Öyle "oha bu oyuncu da ne oynamış" diyeceğiniz bir oyunculuk yok fakat herkes gerektiği kadar oynamış, "iyi" oynamış. Guillerme Del Toro'nun oyunculukta, yönetmelikten iyi iş çıkardığı kesin. Belki bu "oha bu oyuncu da ne oynamış" diyeceğimiz kişi Die-Hardman'i canlandıran kişi olabilir.

GRAFİK VE SES

Oynanışı farkettiyseniz sona bırakıyorum, dünya tasarımı gibi konuların hepsi oynanış içinde olacak.
Grafikler muazzam derece de iyi doku kalitesi, karakter animasyonu, çevre grafiği olarak herşey cidden çok iyi. Muazzam bir grafik kalitesi var önümüzde sadece "doku kalitesi vs" olarak bakmayın ama grafik aynı zamanda sanat dizaynı da demektir oyunun ve Death Stranding gerçekten iyi bir sanat dizaynına sahip.
Gördüğünüz her yapı, taşıt, düşman muazzam bir tasarıma sahipler. Tartışılmayacak kadar iyi bir sanat dizaynı var oyunun yine Kojima'nın kusursuz beyninin eserleri.
Ses oyundaki en önemli etmenlerden biridir, Death Stranding'de aman aman bir ses oyunu olmamasına rağmen KV'lere denk geldiğinizde bu sesler sayesinde gerim gerim gerileceksiniz. Bu konuda oyun cidden bir harika. KV'lerin o sesini duyup atmosferin renk tonu olarak da değiştini görünce "eyvah, yandık" oluyorsunuz.

OYNANIŞ

İşte oyunun en eleştiren kısmını bilerek sona bıraktım. Oyuna hiçbir yerden dem vurulamayınca oynanıştan çok eleştirildiğini görmüşsünüzdür ama oynanış eleştirildiği ve dalga geçirdiği kadar kesinlikle değil.
Oyunun game design'ı tamamen a-b noktası arasında ki yolculuğu oyun yapmak üzerinde gerçekten en sade temeli bu game design olarak fakat Kojima size onu öyle bir hale getiriyor ki oynanışın bile içine düşüp kayboluyorsunuz.
Oynanış çok sade gibi dursa da aşırı çeşitli, ilk 3 saat düz yürüyeceksiniz fakat sonrasında oyun ekipman olarak fazla gelişecek örneğin bir yere kadar tırmanma kazığı, motor ve merdiven kullanıyor. Motorunuzu şarj etmek için jeneratör inşa ediyorsunuz bu inşa işlemide PKY üretmekten geçiyor. En başta bu PKY'de üretilecek şeyler sınırlı ilerledikçe, Zipline, Gözetim Kulesi (bunun kullanımı yükçüler için eğer stealth gideceksiniz Gözetim Kulesi en önemli yapınız. Gözetim kulesi sayesinde yükçüleri işaretleyip mekanlarını basabiliyorsunuz.) Timefall Shelter (kargonuza zarar veren yağmur başladığında eğer PKY'niz varsa ve Kiral ağa bağlı iseniz bunu üreterek yağmurdan korunursunuz ve zaman geçir seçeneğine basarsanız sizi oyun zaman diliminde 30 dakika ileri atarak yağmur durduysa devam etmenizi sağlar) gibi gibi normal direkt istasyon bile inşa edebilirsiniz. Size kalmış. Seçenek bol oynanış siz nasıl isterseniz şekillenecek.

İster oyunun 2.haritasındaki tüm istasyonları birbirine bağlayan yolu inşa edip kendinize kolaylık sağlarsınız isterseniz hiç ellemeyip dümdüz dağ tepe aşıp oyunu böyle oynarsınız. Kendi yolunuzu kendiniz yapmak, daha doğrusu herşey sizin elinizde oynanış stilinize bir sınırlandırılma koyulmuyor.
Oynanış hem çeşitli hemde derin bir yapıya sahip aslında, mekanik olarak da böyle bu, stealth oynarken çimenlere sallandığınız da çok kargo varsa çimlerden gözüküyorsunuz. Ama bunun bile engellemenin yolu var kargolarınızı kenara bir yere koymaktan çekiniyorsanız, hologram makinesini kullanarak kendinizi taş görünümünde hologramın içinde bırakarak bu sorunuda çözersiniz stealth gidecek yada yükçülere hiç bulaşmayacaksanız da Cyberpunk 2077 güncellemesi ile gelen sensörleri kapatabilirsiniz. Yada o sensörlere aynı anda kendi sensörünüzü göndererek yine etkisiz bırakabilirsiniz.
Kısaca toparlamak gerekirse denildiği gibi sığ ve kötü bir oynanış yok. Plastik mermi atan silahtan tutunda 10-15 yıla ikonikleşecek Bola Silahına kadar silahlarda muazzam burada bile yine çeşitlilik bulunmakta ister düşmanı bayılt, ister öldür ister ağır yarala. - Devamı yorumlarda..